پرش به محتوا

یاسوناری کاواباتا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یسوناری کاواباتا
سال ۱۹۳۸
سال ۱۹۳۸
زاده۱۱ ژوئن ۱۸۹۹
اوزاکا، ژاپن
درگذشته۱۶ آوریل ۱۹۷۲ (۷۲ سال)
زوشی، کاناگاوا، ژاپن
خودکشی بوسیله گاز
پیشهنویسنده
زمینه کاریرمان، داستان کوتاه
ملیت ژاپن
دانشگاهامپراتوری توکیو
سال‌های فعالیت(۱۹۷۲–۱۹۲۴)
کتاب‌هاآوای کوهستان
رقاصه ایزو
خانه خوبرویان خفته
جوایز

یاسوناری کاواباتا (به ژاپنی: 川端 康成) (زاده ۱۱ ژوئن ۱۸۹۹ - درگذشته ۱۶ آوریل ۱۹۷۲) نویسندهٔ داستانهای کوتاه و رمان، نخستین ژاپنی بود که برندهٔ جایزه ادبیات نوبل شد.[۱]

زندگی‌نامه

[ویرایش]

او در کودکی (تا ۹ سالگی) خویشاوندان خود از جمله مادر، پدر، مادربزرگ و تنها خواهرش را از دست داد؛ که دلیل حس انزوا و درون مایهٔ مرگ در اکثر آثارش را همین یتیمی زودهنگام دانسته‌اند.

او در سال ۱۹۲۴ از دانشگاه امپراتوری توکیو در رشته ادبیات فارغ‌التحصیل شد. اولین اثر موفق او (رقاصه ایزو) را در سال ۱۹۲۵ به چاپ رسید.

در سال ۱۹۴۵ یکی از بهترین آثارش (آوای کوهستان) را نوشت و در سال ۱۹۶۸ موفق به دریافت جایزه نوبل شد. دربارهٔ خودکشی یوکیو میشیما دوست نزدیک خود گفت: «هرچه هم انسان از جهان بیگانه باشد خودکشی راه حل نیست. هر چه آدمی که خودکشی کرده در خور ستایش باشد باز هم بسیار دور تر از قدیسان جای دارد.»

در سال ۱۹۶۸

وی که سال‌ها از ضعف جسمانی شدید رنج می‌برد در ۱۶ آوریل ۱۹۷۲ در شهر زوچی به وسیله گاز خودکشی کرد، هرچند برخی از دوستان و همچنین بیوهٔ کاواباتا، مرگ او را به‌خاطر یک اتفاق یا اشتباه می‌دانند.[۲]

آثار ترجمه شده به فارسی

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. "Yasunari Kawabata - Facts". Retrieved 11 June 2014.
  2. Donald Keene (June 2005). Five Modern Japanese Novelists. Columbia University Press. p. 26. ISBN 978-0-231-12611-3.